13 april 2013: WRB 300km Merselo

Een vroege start om 07.00hr vanuit Molen Nooit Gedacht in Merselo. De 24 andere randonneurs, waarvan ik velen eerder trof tijdens eerdere tochten in deze regio stonden weer eens te trappelen om te vertrekken. Met een aardige wind tegen ging het richting het zuiden op pad naar de 1e controle. Voordat we die bereikten moesten we wel af en toe de neuzen dichtknijpen, de agrarische industrie op de route had haar geursporen soms (te) rijkelijk verspreid.

Langs een leuk stuk bosgebied bij Helenaveen gingen we in één groep richting Maaseik voor een stempel op de controlekaart. Na de laatste ronde appelgebak stapte iedereen weer op om over de kasseien het dorpje weer te verlaten. Vanaf Maasmechelen ging de route langs het Koning Albert Kanaal. Het blijft iedere keer weer imposant om tussen de wanden van de uitgegraven uitloper van de St Pietersberg te rijden. De wind bleef ons wel parten spelen, gelukkig zouden wij na de 2e controle naar het Oosten afbuigen.

Net na de sluizen van Ternaaien was de tweede controle, de snackbar annex restaurant droeg de naam Chez Sophie. Sophie was zelf ook aanwezig en aardig verrast door de grote groep renners. Organisator Jan had vantevoren gebeld dat wij kwamen, alleen had Jan niet Sophie maar Sofietje gesproken. Sofietje op haar beurt was vergeten het door te geven aan de wat oudere Sophie en het kostte Jan nog aardig wat overredingskracht (in het Frans) om haar te overtuigen dat het toch echt allemaal klopte. De restauranthoek werd snel ontdaan van alle servetten en couverts om ons de gelegenheid te geven hier te verpozen.

Spaghetti Bolognese

Na een flink bord spaghetti, die overigens prima smaakte, vertrokken ik weer. Jos en Frank misten de afslag en Jan riep ze terug. Doordat de wind nu een stuk gunstiger was snelde ik vooruit en na de Maasbrug bij Lixhe zat ik in Vlaanderen. De zon brak ook door en de temperatuur liep op tot zomerse waarden. Op een gegeven moment bleef iets tikken bij elke wielomwenteling. Bij de militaire begraafplaats Henri Chapelle kwam ik nog een groepje tegen die eerder waren vertrokken bij de controle, ik pauzeerde even en zocht de oorzaak van het getik in mijn band maar kon niets raars ontdekken.

Verder maar weer door Eupen waar wat geklommen moest worden. Bij de stuwdam van Eupen schoof mijn achterwiel wat weg in de bocht, ik wijtte het aan het losse grind maar nog geen twee kilometer later bleek de achterband toch lek. Het groepje wat ik eerder tegenkwam passeerde mij weer terwijl ik een grote doorn uit de buitenband peuterde.

Fabelachtig mooi fietspad

Even verderop kwam ik ze weer tegen bij de supermarkt, waar ik snel wat Aquarius haalde. We zaten nu in Duitstalig Belgie. Jos en Frank waren inmiddels ook weer gearriveerd en samen gingen we weer op pad. Na zo’n 20 kilometer door bosgebied kwamen we bij Hotel Talschenke aan de voet van de Ochsenkopf. De voltallige vrouwelijke bediening was duidelijk op haar taken voorbereid, iedereen werd prompt voorzien van eten en drinken en belangstellend werd geïnformeerd of we nog ver moesten. “Nog slechts 120km” was het antwoord wat ze zeker niet hadden verwacht.

Hotel Talschenke

Radler (Sneeuwwitje)

Bijna alle deelnemers arriveerden min of meer gelijktijdig bij deze controle, iets wat je niet vaak ziet bij dit soort afstanden. We vertrokken weer en begonnen aan de klim, deze viel mij heel erg mee. De kilometerslange afdaling tot aan Zweifall was genieten geblazen, vanaf nu zou de wind ons in de rug blazen. Net voorbij de Blausteinsee liep mijn achterband met een grote sisser weer leeg. Vol ongeloof keek ik naar de bijna nagelnieuwe 25mm Continental buitenband, hoe kon het nou zijn dat deze voor de 2e keer vandaag lek was? Ik ontwaarde een klein sneetje in het loopvlak en besloot er een andere buitenband op te zetten, had ik hem eindelijk een keer nodig! Mijn collega randonneurs waren me ondertussen alweer voorbij gefietst en ik sloot mij aan bij Jos.

In een klein groepje bereikten wij de laatste controle in Vlodrop waar snel een Kersenvlaai werd geconsumeerd. Erg veel tijd om de pont bij Kessel te halen was er niet meer dus besloten Jos en ik om snel door te rijden. Na een ellendig bospaadje waarbij menig paaltje ontweken moest worden was het de beurt aan Jos om een lekke band te krijgen. Vanwege de tijdsdruk reed de rest van de groep door en bleven Jos en ik onder een lantaarnpaal achter. Gezien mijn bandwissel kwaliteiten liet ik Jos zoveel mogelijk het vuile werk opknappen, als ik het zou doen zou er ongetwijfeld weer een ventiel breken.

Het pompen ging Jos dit keer ook niet zo goed af, met een wat zachtere band dan normaal gingen we snel verder richting het veer, 10km verder. In Beesel leek een randonneur ons op te wachten, hij deed het laatste stukje kopwerk tot het veer wat op het punt stond te vertrekken. De rest van de groep keek dan ook erg verbaasd toen wij alsnog het veer opschoten om nog geen 30 seconden later te varen.

Vanaf Kessel was het nog 34km tot de molen, op het grote blad schoten de kilometers onder ons door om uiteindelijk om 23.00hr het laatste stempel te krijgen.

Volgende week: 400km van Twisteden naar Namen!