23 maart 2013: WRB 300km Twisteden

De lente mag dan wel zijn begonnen, aan de start in Twisteden bevinden zich slechts 45 randonneurs. Zo’n 60 mensen die zich hebben ingeschreven zijn afgemeld vanwege de onheilspellende weersvooruitzichten.

Met een voorspelde maximum temperatuur van +1 graad en een ijzige oostenwind kracht 6 is dat goed te begrijpen. In de kantine van de sportvereniging kleedt iedereen zich extra dik aan, sommigen hebben alles uit de kast getrokken tot bivakmutsen aan toe. Toch belooft het een mooie dag te worden, een rondrit naar het Veluwemeer van 316km.

Bij de start blijft de speech van Michael beperkt tot enkele woorden, te lang stilstaan in deze koude is immers niet aan te raden. Al direct krijgen we een recht stuk met de wind van opzij, nu merk ik pas hoe hard het waait. Mijn pink begint steeds moeilijker te bewegen en we zijn pas op 10km! De grote groep splitst zich al snel en even zijn we in dubio, moeten we meegaan? Ben, Jos en ik sprinten naar voren en zoeken een plekje in de kopgroep.

Foto Werner Hax

Helaas zijn we alweer snel op onszelf aangewezen en fietsen we richting de grote brug bij Emmerich. Onderweg pikken we Wim op.

Emmerich is trouwens een vreemde plaatsnaam heb ik mij laten vertellen, de Duitsers spreken het uit als Emmerik en wij als Emmeriech. Eenmaal op de brug blijkt de wind tot nog veel meer in staat dan ons in het gezicht te blazen. Het fietspad biedt maar net genoeg ruimte voor mijn geslinger. Wanneer ik langs een brugpilaar rijdt is het helemaal oppassen, de wind valt dan voor een seconde helemaal weg om na de pilaar weer keihard op je in te beuken. Eenmaal over de brug zijn we allemaal toch wel erg blij dat we er zonder kleerscheuren overheen zijn gekomen.

Vanaf Emmerich gaat het richting Apeldoorn, over de Veluwe door licht heuvelachtig gebied. Af en toe hebben we de wind in de rug en dan is het genieten geblazen. In Laag Soeren, na ongeveer 80km, stoppen we bij Cafe De Harmonie om wat op te warmen.

Na de nodige versnaperingen rijden we door naar de benzinepomp in Elburg, de 1e controle. Vanaf daar is het zo’n 40km genieten langs het Veluwemeer, met gigantische ijspegels in het riet.

Vanaf de 2e controle in Nijkerk (180km) is het nog 135km richting het zuidoosten. Wim heeft duidelijk de beste benen vandaag en zit vaak tientallen meters voor ons. In Renswoude worden onze rammelende magen gevoed door een zeer drukbezochte snackbar, de vele gasten keken wel raar op toen daar 4 racefietsers binnen kwamen. Wij op onze beurt keken weer vreemd op naar mensen die wegliepen met dozen hete friet en frikandellen, het was hier duidelijk zaterdag patatdag.

Na een schnitzel menu trokken we de reflecterende vestjes aan en zetten we de verlichting op. Bij Ochten was er een haakse bocht naar links en *BOEM*. Alsof we tegen een muur reden, zo hard waaide het op de dijk langs de Waal. Het tempo zakte naar 16km/hr en mijn moraal ging nog veel sneller naar beneden. Gelukkig kenden we in Andelst nog een café waar we weer even op adem konden komen.

De brug over, langs Nijmegen en toen via kaarsrechte wegen richting Cuijk, Gennep en Siebengewald. De temperatuur daalde tot -1c, het water in mijn Bidon was inmiddels bevroren tot één ijsklomp. Mijn handschoenen waren ook niet bestand tegen de frontale koude wind, op een gegeven moment werd het schakelen wel erg lastig doordat de vingers dienst weigerden.

Een blik op de kilometerteller leerde dat de snelheid er door de wind en vermoeidheid helemaal uit was, elke kilometer moest bedwongen worden. Om 02.10hr arriveerden we dan eindelijk in Twisteden, waar Moni gelukkig weer klaar stond met de koeken en de goulashsoep.

Het was een gedenkwaardige rit.