Super-Randonnée Belchen satt

26/27-7-2013: Super-Randonnée 600km – 12.000HM

MapCapture

De dag die je wist dat zou komen is eindelijk daar (Koningslied). Het doel voor 2013, de Super-Randonnée 600km in Freiburg! Dit is geen “gewoon” 600km brevet, dit is een klimmersbrevet met 600km bergen in het verschiet en 12.000 hoogtemeters.

Je mag 54 uur over deze Super-Randonnée doen, dat is dus 14 uur extra tijd om te compenseren voor de vele hoogtemeters.

Op vrijdag 26 juli was de speciale inwijdingstocht, zo’n 30 deelnemers kwamen bijeen in Gasthoff de Augustiner te Freiburg im Breisgau. De weergoden hadden het deze keer goed met ons voor, wellicht een beetje te goed gezien de middagtemperatuur ruim boven de 30 graden zou zijn.

Om 07.30hr startte ik samen met nog enkele anderen en reden we Freiburg uit. Bij de normale 600km die ik eerder dit jaar in Freiburg had gereden was het mij al duidelijk dat ik geen talent heb voor bergen dit jaar. Dit werd dit keer nogmaals pijnlijk duidelijk toen we na nog geen 10km al de eerste flinke heuvels(?) kregen.

Waar de toeristen via de kabelbanen naar de top gingen, bleek dat wij dat via de fiets moesten doen. De eerste 3,5hr had ik 45km afgelegd, de hellingen van 20% in combinatie met de opkomende zon bleken veel energie te vergen. Een grote cola op de top van Belchen (1414m) en verder maar weer, richting Schonau im Schwarzwald.

Bij de 3e controle vertelde iemand mij dat het in totaal 16 bergen zouden zijn, dat betekende dat er nog 13 bedwongen moesten worden. Dat stemde mij eigenlijk wel positief, wat zijn 13 bergen nou eenmaal? Dat klonk veel beter dan “nog 525km klimwerk”.

Ik liet het Zwarte Woud en de steile hellingen achter mij en zakte af richting de grens met Zwitserland, de Rijn om precies te zijn. Hier stond Jochen Hofer de randonneurs op te wachten met grote hoeveelheden frisdrank en broodjes, geen moment te vroeg. Na deze tankbeurt staken wij de brug over richting het Jura gebergte.

Wat ik al vreesde werd bewaarheid, de bergen in de Jura waren van hetzelfde kaliber als die in het Zwarte Woud.

De temperatuur in de zon was inmiddels opgelopen tot 36 graden, dit betekende dat ik elke 10km de bidon moest bijvullen, dit had ik nog nooit meegemaakt! Vanaf de controle in Laufelingen volgde het zwaarste stuk, ik probeerde nog een tweetal collega’s bij te houden maar ik moest ze laten gaan, zulke steile hellingen in deze temperatuur waren ondoenlijk. Ik besloot de middaghitte maar te trotseren door in de schaduw onder een boom te slapen, ik was pas 9 uur onderweg en nu al toe aan slaap!?

Een uurtje later werd ik gewekt door de hond des huizes die zo’n vreemde snuiter in de tuin maar niets vond, gelukkig was zijn baas mij een stuk beter gezind en bood hij mij zelfs wat te drinken aan. Hij vertelde mij dat de top eigenlijk niet heel ver nog was en dat het daarna weer mooi bergafwaarts zou gaan, vol goede moed vertrok ik weer. Eenmaal op de top van de Chilchzimmersattel was een controle, dus foto gemaakt en verder maar weer.

…to be continued….

ele_profile